Ταϊπέχ

Πόλη (2.682.000 κάτ.), πρωτεύουσα της Ταϊβάν. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Ταϊβάν, στη δεξιά όχθη του ποταμού Τανσουέ και είναι αφετηρία δύο σημαντικών σιδηροδρομικών γραμμών. Η δημιουργία της Τ. ανάγεται στον 18o αι., όταν ομάδες Κινέζων μεταναστών ίδρυσαν τις δύο πόλεις Ουανχουά και Ταταοτσένγκ, κέντρα που αναπτύχθηκαν αρχικά ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Η ανάπτυξη αυτή επιταχύνθηκε κατά τον μισό αιώνα του ιαπωνικού ελέγχου (1895-1945) και το 1920 η τότε Μάνκα (Ουανχουά) ενώθηκε διοικητικά με την Ταϊτοτέι (Ταταοτσένγκ) και με τη μικρή πόλη Τζονάι (σήμερα συνοικία της Τσενγκνάι), η οποία ιδρύθηκε τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αι. Το 1938 η πόλη επεκτάθηκε και περιέλαβε το βιομηχανικό κέντρο Σουνγκσάν, σήμερα έδρα διεθνούς αεροδρομίου. Η δημογραφική επέκτασή της αυξήθηκε αξιοσημείωτα το 1949, μετά την έξοδο από την Κίνα των εθνικιστών, που έφευγαν κατά την προέλαση του κομουνιστικού στρατού. Όταν έγινε πρωτεύουσα του νέου κράτους του Τσιανγκ Κάισεκ, η Τ. αναδείχτηκε σε εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο (τομείς ειδών διατροφής, κονσερβοποιίας, σιδηρουργίας, μεταλλομηχανουργίας, υαλουργίας και δομικών υλικών). Είναι έδρα δύο πανεπιστημίων, βιβλιοθηκών, ραδιοφωνικών σταθμών, ζωολογικού και βοτανικού κήπου, θεάτρων και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Η Τ. αναφέρεται και με την ονομασία Ταϊπέι. Η T., που στο σύνολό της είναι μάλλον συνηθισμένη πόλη, έχει ενδιαφέρον κυρίως για το Εθνικό Μουσείο, από τα σπουδαιότερα κέντρα θησαυρών της χιλιετούς κινεζικής τέχνης, που συγκεντρώθηκαν εδώ από βασιλιάδες και αυτοκράτορες και που κάποτε βρίσκονταν στο Πεκίνο και στη Νανκίν. Στην πόλη εξάλλου μπορεί κανείς να επισκεφτεί μερικούς ναούς (κυρίως τον Λουνγκ Σαν Σου, τον Πάο Άο και τον ναό του Κομφούκιου), καθώς και το ιστορικό μουσείο και το επαρχιακό μουσείο, αλλά εκείνο που ελκύει περισσότερο την προσοχή είναι οι ενδιαφέρουσες πλευρές και σκηνές από τη ζωή της πόλης καθώς και η γνωριμία με την κινεζική όπερα. Στα κοντινά προάστια της πρωτεύουσας βρίσκονται οι θερμές πηγές της Γιανγκμινγκσάν και της Πεϊτού, ο ναός του Τσινάν, το παλιό γραφικό λιμάνι Ταμσούι και οι παραλίες Φουλούνγκ και Γιελίου (με τους πιο παράξενους σχηματισμούς βράχων). Στο εσωτερικό εξάλλου, μπορεί κανείς να επισκεφτεί το Πιτάν (πράσινη λίμνη) και το Ουουλάι. Από την Τ. ακολουθώντας τη δυτική ακτή με τις πλούσιες φυσικές ομορφιές φτάνει κανείς στην Ταϊτσούνγκ, αφετηρία για την επίσκεψη στη Λίμνη του Ήλιου και της Σελήνης, που είναι ίσως η πλέον ξεχωριστή φυσική ομορφιά της Ταϊβάν.